Ο Θεός είναι πολύ κοντά
μας, άλλα και πολύ ψηλά. Για να
κάμψη κανείς τον Θεό, ώστε νά κατεβή
να μείνη μαζί του, πρέπει νά
ταπεινωθή και νά μετανοήση. Τότε ό πολυεύσπλαχνος
Θεός, βλέποντας την ταπείνωση του, τον υψώνει ώς τούς
Ουρανούς και τόν αγαπάει πολύ. Χαρά εσται
εν τω ούρανω επί ένί άμαρτωλω μετανοουντι,
λέει τό Ευαγγέλιο.
Ό Θεός έδωσε στον
άνθρωπο τόν νου, γιά νά αναλογίζεται
τό σφάλμα του, νά μετανοη και νά ζητάη συγχώρηση.
Ό αμετανόητος άνθρωπος είναι σκληρό πράγμα. Είναι πολύ ανόητος, επειδή
δεν θέλει νά μετανοήση, γιά νά απαλλαγή από τήν μικρή κόλαση πού ζή,
ή οποία τόν οδηγεί στήν χειρότερη, τήν
αιώνια. Έτσι στερείται και τις επίγειες παραδεισένιες
χαρές, οί όποιες συνεχίζουν στόν Παράδεισο, κοντά
στον Θεό, μέ τίς πολύ μεγαλύτερες χαρές, τίς αιώνιες.