Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

1351 - Η αγανάκτηση, του μοναχού Μωυσή Αγιορείτη


Η αγανάκτηση μπορεί να έχει σχέση με την οργή, τον θυμό, την κακία, τη νευρικότητα και τη δυσανασχέτηση. Υπάρχει δίκαια και δικαιολογημένη οργή, που φέρνει αγανάκτηση, κάποτε ιερή αγανάκτηση, από αναβρασμό ψυχής που εθίγη. Έξαψη φοβερή, που εκδηλώνεται δημόσια, από αγανακτισμένους, που διαμαρτύρονται με διάφορους τρόπους, μερικές φορές και ακραίους, γιατί τους ενέπαιξαν, τους είπαν ψέματα, τους ξεγέλασαν και τους απάτησαν.
Πρόκειται για αιφνίδια, αυθόρμητη, γενική εκδήλωση κατακραυγής, ξέσπασμα δυνατού θυμού, θύελλα αποδοκιμασίας, σφοδρή, παρατεινόμενη, δυνατή φούρκα. Σκάνδαλα ταγών και ισχυρών προκάλεσαν έναυσμα, οξυθυμία, παροξυσμό πείσματος αντιδραστικού, αποκορύφωση διαμαρτυριών, υπερένταση, εξαγρίωση, μένος και επιθετικότητα. Έτσι ήλθε διέγερση παθών, έξαψη απαιτήσεων. Χιλιάδες άνθρωποι ξέσπασαν σε οργή, χολώθηκαν από την ανεντιμότητα, την ιταμότητα, την κενή φλυαρία, τις ψεύτικες υποσχέσεις, τα μισόλογα, τα ανειλικρινή χαμόγελα. Η όλη αδιόρθωτη κατάσταση έφερε βίαιη αντίδραση, ανέβασε το αίμα στο κεφάλι. Ο τόσος βρασμός ψυχής, ο παροξυσμός του πνεύματος, το πνίξιμο από το δίκιο, το σκάσιμο από το κακό, ξεχείλισε το ποτήρι. Δυστυχώς για αρκετούς πολιτικούς ακόμη πέρα βρέχει.
Η αγανάκτηση καθημερινά φουντώνει, δεν παύει, δεν μαζεύεται πια. Ο θυμός δεν παύει. Η υπομονή εξαντλήθηκε. Δεν υπάρχει πλέον ανοχή. Δεν μπορεί άλλο να τα καταπίνει όλα. Απηύδησε και απόκαμε ο κόσμος από τα παχιά λόγια, τις πολλές υποσχέσεις, τα καμώματα των πολιτικών. Κουράστηκε, βαρέθηκε, πόνεσε, απογοητεύτηκε και απόκαμε. Μπούχτισε, σιχάθηκε, δυσφόρησε, δυσανασχέτησε και κατέβηκε στους δρόμους. Άφησε την πολυθρόνα και την τηλεόραση. Κάτι είναι κι αυτό. Αδημονεί, λαχταρά, καίγεται η καρδιά του να δει μιαν άσπρη μέρα. Δεν τον χωρά ο τόπος του. Δεν βλέπει την ώρα για μια ουσιαστική αλλαγή. Κάθεται στα κάρβουνα, τον κυνηγούν δαίμονες, σκέφτεται το μέλλον των παιδιών του, το κατάντημα της αγαπημένης του πατρίδας. Κάθεται ο νεοέλληνας σε αναμμένα κάρβουνα, σε καρφιά, τρώει τα νύχια του, παίρνει ψυχοφάρμακα. Εξαντλήθηκε το κουράγιο. Τα περιθώρια στένεψαν πολύ. Βαρέθηκαν απεριόριστα. Δεν αντέχουν άλλο. Δεν πάει άλλο πια. Κάτι σημαντικό πρέπει γρήγορα να γίνει.
Η βία δεν είναι ό,τι το καλύτερο. Ειρηνικά, προσεκτικά, με γνώση, φιλότιμο, μεράκι, ενδιαφέρον έμπνευση, μελέτη και μόχθο, θα πρέπει η Ελλάδα να οδηγηθεί σε αναγέννηση. Να μάθουμε να ζούμε και με πιο λίγα. Να διαβάσουμε το ευαγγέλιο της εγκράτειας. Να γίνουμε τις δύσκολες αυτές ώρες πιο φιλάνθρωποι. Να ακούμε και τον άλλο. Να μην καπελωθεί η διαμαρτυρία από κανέναν. Να μη πέσει η αγανάκτηση στο κενό. Να γίνει εφευρετική, δημιουργική και αποτελεσματική.
Περάσαμε και άλλες μεγάλες μπόρες και δεν χαθήκαμε. Έχουμε δώσει εξετάσεις υπομονής και ανδρείας και κερδίσαμε. Ας μην αποκάμουμε και το βάλουμε εύκολα κάτω. Η ελληνική μεγαλοψυχία και η ελληνική φερεπονία θα φέρει πλούσια και πολύτιμα δώρα για τη δόλια πατρίδα μας, που την εξαπάτησαν μερικοί και θα πρέπει να λογοδοτήσουν. Ό,τι έγινε έγινε. Ο Θεός είναι μεγάλος. Δυστυχώς, μια ώρα κατάλληλη η Εκκλησία σιωπά. Δίχως να φλυαρεί, θα μπορούσε να καταθέσει λόγο υπεύθυνο, καίριο, σημαντικό και παρήγορο. Η αγανάκτηση πάντως, πιστεύουμε και ελπίζουμε, κάτι καλό θα φέρει στον ταλαίπωρο τόπο μας. Μακάρι, άμποτε, είθε...

1350 - Πατρικές νουθεσίες Γέροντος Πορφυρίου


Γέροντος ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ (1906-1991)
Από πατρικές νουθεσίες του

* Μια θρησκεία μόνον είναι, η Ορθόδοξος Χριστιανική Θρησκεία. Και το πνεύμα αυτό το ορθόδοξον είναι το αληθές. Τα άλλα πνεύματα, είναι πνεύματα πλάνης και οι διδασκαλίες είναι μπερδεμένες.
* Και διάβολος υπάρχει και όλα όπως τα γράφει η Γραφή υπάρχουνε. Και διάβολος και κόλαση και όλα.
* Ο άνθρωπος έχει φτιάξει πολλούς θεούς, και οι θεοί είναι πάρα πολλοί. Ακόμη και αυτοί οι άσωτοι, οι άθεοι πιστεύουνε στον Θεό, όχι στον αληθινό, αλλά εις την σάρκα, εις τα πάθη, στην ύλη…, όλοι κάτι λατρεύουνε… Σ’ αυτό που λατρεύει κανείς σ’ αυτό δουλεύει. Δηλαδή είσαι πόρνος, είσαι άνθρωπος της σαρκός, δουλεύεις για την σάρκα, για την ύλη.
* … η αλήθεια είναι στην Ορθοδοξία… Υπάρχουν πολλά φώτα, που βλέπει κανείς και εντυπωσιάζεται, μα ένα είναι το φως το αληθινόν… αξίζει να λατρέψει κανείς τον μόνον αληθινόν Θεόν, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν… Οι αλήθειες του Θεού, όπως τις έχει πει, από την αρχή, αυτές είναι. Δεν υπάρχουνε άλλες αλήθειες, νέες, επειδή ο κόσμος προόδεψε και η επιστήμη και οι άνθρωποι πήγανε στα άστρα…
*  Μόνο η Θρησκεία του Χριστού ενώνει και όλοι πρέπει να προσευχόμαστε να έρθουνε σ’ αυτή. Έτσι θα γίνει ένωσις, όχι με το να πιστεύεις ότι όλοι είμαστε το ίδιο και ότι όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο. Δεν είναι το ίδιο… προσεύχομαι ο Θεός να σας δώσει φώτιση να καταλάβετε ότι δεν έχει σχέση η Θρησκεία, η Ορθοδοξία μας, με άλλες θρησκείες.
* …Αν αρνηθείς (σημ. την ύπαρξη) το σατανά, θα πει ότι δεν είσαι ορθόδοξος… Ο Θεός να μας φωτίσει όλους, να τον γνωρίσουμε και να τον αγαπήσουμε.
*  «…Τι να σου κάνη η μόρφωση; Μόνο η χάρη του Θεού, μόνο η αληθινή αγάπη μας, που θυσιάζεται μυστικά για τους άλλους, μπορεί να σώση και τους άλλους και εμάς».
*  «…Δεν πρέπει να πολεμάτε τα παιδιά σας, αλλά τον σατανά που πολεμά τα παιδιά σας. Να τους λέτε λίγα λόγια και να κάνετε πολλή προσευχή… Με την προσευχή θα τους μιλήση ο Θεός».
* «Να είμαστε ταπεινοί, αλλά να μην ταπεινολογούμε. Η ταπεινολογία είναι παγίδα του διαβόλου, που φέρνει την απελπισία και την αδράνεια, ενώ η αληθινή ταπείνωση φέρνει την ελπίδα και την εργασία των εντολών του Χριστού».
* «Αν έρθει η χάρις του Θεού, όλοι και όλα αλλάζουν, έλα όμως που, για να έρθει, χρειάζεται πρώτα να ταπεινωθούμε;»
*  «…Μπορεί κάποιος να μιλά για τις αμαρτίες του και να είναι υπερήφανος κι άλλος να μιλά για τις αρετές του και να είναι ταπεινός».
* «Να μη κατηγορής τον άλλον για τα σφάλματά του και να μην του τα υπενθυμίζης. Τότε τον καθίζει στο σκαμνί η ιδία η συνείδησή του και τον δικάζει. Μόνον έτσι διορθώνεται το κακό. Διαφορετικά, όταν εσύ τον κατακρίνεις, αμύνεται, δικαιολογεί τον εαυτό του, ρίχνει τις ευθύνες του σε σένα και σε άλλους, γίνεται σκληρός και το κακό αντί να διορθωθεί, χειροτερεύει».
* «Όταν ο αδελφός μας σφάλλει, εμείς πρέπει να βαστάξουμε τον πειρασμό του. Η αληθινή αγάπη, μας εμπνέει να κάνουμε θυσίες χάριν του πλησίον… Χωρίς θυσία, με την κατάκριση μας, σπρώχνουμε τον αδελφό μας, που αμάρτησε, να πέση πιο χαμηλά, ενώ με την σιωπηλή θυσία της αγάπης μας και την μυστική προσευχή μας για εκείνον, ξυπνάμε την συνείδησή του, που σηκώνεται και τον κατηγορεί κι έτσι μετανοεί και διορθώνεται. Με την σιωπή σου βοήθησες το παιδί».
* « … Το αν θα πάμε στον παράδεισο ή στην κόλαση δεν εξαρτάται από το εάν έχουμε λίγα ή πολλά χρήματα, αλλά από τον τρόπο που θα χρησιμοποιήσουμε αυτά που έχουμε. Τα χρήματα, τα κτήματα και όλα τα υλικά αγαθά μας δεν είναι δικά μας, του Θεού είναι, εμείς έχουμε μόνο την διαχείρισή τους. Πρέπει να ξέρουμε, ότι ο Θεός θα μας ζητήσει λογαριασμό και για την τελευταία δραχμή μας, αν την διαθέσαμε σύμφωνα με το θελημά Του ή όχι».
* «…Το παν είναι να αγαπήση ο άνθρωπος τον Χριστό και όλα τα άλλα προβλήματα τακτοποιούνται».
* «Να προσέχης ιδιαίτερα τον δαίμονα της ακηδίας. Μην τον υποτιμάς. Όταν υποτάξει την ψυχή, την ναρκώνει και την παραλύει. Είναι μεγάλος δαίμονας, όταν μπαίνει μέσα στον άνθρωπο, δεν μπαίνει μόνος του, αλλά ακολουθείται από πλήθος άλλων δαιμόνων…».
* «Ο Θεός δεν τιμωρεί, ο άνθρωπος αυτοτιμωρείται, απομακρυνόμενος από τον Θεό. Είναι, ας πούμε: Εδώ νερό, εκεί φωτιά. Είμαι ελεύθερος να διαλέξω, βάζω το χέρι μου στο νερό, δροσίζομαι, το βάζω στη φωτιά, καίγομαι».
*  «Ο Θεός σέβεται το θέλημά μας. Ό,τι κάνεις να το κάνεις επειδή το θέλεις, ελεύθερα, υπεύθυνα και με ευχαρίστηση».
*  «Απαιτείται θυσία αγάπης για τον Χριστό και για τον πλησίον».
*  «Ο σκοπός μας δεν είναι να καταδικάζουμε το κακό, αλλά να το διορθώνουμε. Με την καταδίκη ο άνθρωπος μπορεί να χαθεί, με την κατανόηση και βοήθεια θα σωθεί. Τον αμαρτωλό πρέπει να τον αντικρύζουμε με αγάπη και με σεβασμό στην ελευθερία του…».
* «Για οποιαδήποτε άδικη κατηγορία εις βάρος σου να μην αγανακτείς, ούτε από μέσα σου. Είναι κακό. Το κακό αρχίζει από τις κακές σκέψεις. Όταν πικραίνεσαι και αγανακτείς, έστω μόνον με τη σκέψη, χαλάς την πνευματική ατμόσφαιρα. Εμποδίζεις το Άγιο Πνεύμα να ενεργήσει και επιτρέπεις στο διάβολο να μεγαλώσει το κακό. Εσύ πάντοτε να προσεύχεσαι, να αγαπάς και να συγχωρείς, διώχνοντας από μέσα σου κάθε κακό λογισμό».
* «Σήμερα οι άνθρωποι ζητούν να τους αγαπήσουν και γι’ αυτό αποτυγχάνουν. Το σωστό είναι να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς τον Χριστό και τους ανθρώπους. Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή».
* «…Όταν αγαπάμε, νομίζουμε, ότι προσφέρουμε στους άλλους, ενώ στην πραγματικότητα προσφέρουμε πρώτα στον εαυτό μας. Η αγάπη χρειάζεται θυσίες. Να θυσιάζουμε ταπεινά κάτι δικό μας, που στην πραγματικότητα είναι του Θεού».
*  «Πολλοί λένε ότι η χριστιανική ζωή είναι δυσάρεστη και δύσκολη, εγώ λέω ότι είναι ευχάριστη και εύκολη, αλλά απαιτεί δύο προϋποθέσεις: Ταπείνωση και αγάπη».
* «…Έτσι και στην ψυχή, που όλος ο χώρος της είναι κατειλημμένος από το Χριστό, δεν μπορεί να μπει και να κατοίκησει ο διάβολος, όσο και αν προσπαθήσει, διότι δεν χωράει, δεν υπάρχει κενή θέση γι’ αυτόν. Μ’ αυτό τον τρόπο θα μπορέσουμε να ζήσουμε την αληθινή χριστιανική ζωή».
* «Να προσεύχεσαι χωρίς αγωνία, ήρεμα, με εμπιστοσύνη στην αγάπη και στην Πρόνοια του Θεού. Μην κουρασθείς να προσεύχεσαι».
* «…Με την αγιότητα αλλάζει ο άνθρωπος, όσο αμαρτωλός κι αν είναι, φεύγουν τα ψυχικά τραύματα. Σήμερα οι γιατροί τα λένε ψυχασθένειες, ενώ στην πραγματικότητα είναι δαιμονική επίδραση και οφείλεται στις αμαρτίες».
* «…Αν αφήσουμε τον Χριστό να κατοίκηση σ’ ολόκληρη την ψυχήν μας, τότε φεύγει η αμαρτία, φεύγει η στενοχώρια, φεύγει η αρρώστεια και πετάμε και τα φάρμακα».
* «…Η σωτηρία του παιδιού σας περνά μέσα από τον εξαγιασμό τον δικό σας· όχι την θεωρία, αλλά την πράξη του εξαγιασμού…».
* «Ο αγιασμός δεν είναι ακατόρθωτο πράγμα, είναι μάλιστα εύκολος, φθάνει εσείς να αποκτήσετε ταπείνωση και αγάπη».
* «…Το άγχος είναι ασθένεια της ψυχής και δεν εξαρτάται από υλικές ελλείψεις. Μπορεί ένας υγιής άνθρωπος να έχη πολλά εκατομμύρια στην Τράπεζα και να ζη μέσα στο άγχος. Το άγχος καταπολεμείται με την εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού και τον καλόν αγώνα».
* «Οι ασθένειες μας βγάζουν σε καλό, όταν τις υπομένουμε αγόγγυστα, παρακαλώντας τον Θεό να μας συγχώρησει τις αμαρτίες και δοξάζοντας το όνομα Του».
* «…Τίποτε στη ζωή μας δεν είναι τυχαίο. Ο Θεός φροντίζει ακόμη και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας. Δεν αδιαφορεί για μας. Μας αγαπά πολύ, μας έχει στο νου Του κάθε στιγμή και μας προστατεύει…».
* «Πρέπει να αποκτήσουμε από τώρα τη χάρη του Θεού. Χωρίς τη χάρη του Θεού οι προσπάθειές μας δεν θα φέρουν αποτέλεσμα και δεν θα πάμε στον Παράδεισο. Ο Θεός μας δίνει τη χάρη του, όταν εμείς είμαστε ταπεινοί».
* «…Η ψυχή είναι ένας κήπος χωρισμένος σε δύο μέρη. Στον μισό φυτρώνουν αγκάθια, στον άλλο μισό λουλούδια· και έχουμε μια δεξαμενή νερού (τις δυνάμεις της ψυχής) με δύο βρύσες και δύο αυλάκια. Η μία κατευθύνει το νερό στα αγκάθια και η άλλη στα λουλούδια. Κάθε φορά μόνο μια βρύση μπορώ ν’ ανοίξω. Αφήνω απότιστα τα αγκάθια και μαραίνονται, ποτίζω τα λουλούδια και ανθίζουν».
* «…Όταν έρθη μέσα μας ο Χριστός, τότε ζούμε μόνο το καλό, την αγάπη για όλο τον κόσμο. Το κακό, η αμαρτία, το μίσος εξαφανίζονται μόνα τους, δεν μπορούν, δεν έχουν θέση να μείνουν»
*  «Δεν γίνεται κανείς χριστιανός με την τεμπελιά, χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά».
* Ο πατήρ Πορφύριος διά τον εαυτόν του· «…εγώ είμαι ένας μεγάλος αμαρτωλός και προσεύχομαι ταπεινά στον Χριστό, να με ελεήσει».
* «Όταν αγαπούμε τον Χριστό, τα αμαρτωλά μας πάθη υποχωρούν μόνα τους, χάνουν την δύναμη τους, μπροστά στην δύναμη της αγάπης. Όταν ξημερώση και φωτίση το δωμάτιο μας αυτός ο ήλιος, το σκοτάδι φεύγει, δεν μπορεί να μείνει».
* «…Να μην στενοχωριέσαι ποτέ. Ο Χριστός αναστήθηκε για να μας δώση πολλή αγάπη και χαρά, από τώρα. Από τώρα, ν’ αρχίσουμε να συμμετέχουμε, όλο και πιο αισθητά, στην φωτεινή ημέρα της βασιλείας της αγάπης του Χριστού, όπου δεν βραδυάζει ποτέ».
*  «Να γίνης αθάνατος από τώρα, πεθαίνοντας για τον κακό εαυτό σου».

(Το σταχυολόγημα των πατρικών και σωτηρίων αυτών νουθεσιών έγινε από το διδακτικώτατο βιβλίον 
ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ του πνευματικού του τέκνου Κων/νου Γιαννιτσιώτη, 
εκδόσεως Ιερού Ησυχαστηρίου Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ, Αθήναι 1995).
Ψυχοσωτήρια Διδάγματα Συγχρόνων Γερόντων
Θεσσαλονίκη



Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

1349 - Το Πρωτάτο και τα 20 μοναστήρια του Αγίου Όρους στις ξυλογραφίες του Γιώργου Μόσχου


Γιώργος Μόσχος (1906-1990)*
Κορυφαία δημιουργία του Γιώργου Μόσχου, που τον ανέδειξε ως έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες χαράκτες, είναι οι 21 ξυλογραφίες με τις 20 Μονές του Αγίου Όρους και το Πρωτάτο, τις οποίες εξέδωσε το 1982 σε πολυτελές λεύκωμα η Εθνική Πινακοθήκη. Για το ίδιο έργο του τον βράβευσε το 1983 η Ακαδημία Αθηνών.


Περισσότερα:


*Γιώργος Μόσχος (1906-1990)
Γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1906. Κατά τους Βαλκανικούς πολέμους η οικογένειά του κατέφυγε στο Βόλο, όπου πέθανε ο πατέρας του το 1918. Επέστρεψαν στην Αλεξανδρούπολη το 1919, τελείωσε εκεί το δημοτικό σχολείο και στη συνέχεια, εργαζόμενος, φοίτησε σε γυμνάσιο της Θεσσαλο-νίκης.
Έχοντας μεγάλη καλλιτεχνική έφεση, όταν εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις πήγε στην Αθήνα για να σπουδάσει στην σχολή Καλλών Τεχνών. Όμως λόγω οικονομικών δυσχερειών, αποφάσισε να φοιτήσει στη Σχολή Αστυνομίας Πόλεων της Κέρκυρα. Όταν μετά την αποφοίτησή του τοποθετήθηκε ως αστυφύλακας στην Αθήνα, μπόρεσε να ικανοποιήσει τη μεγάλη του επιθυμία να ασχοληθεί με τα εικαστικά. Με επιτυχείς εξετάσεις εισήχθη το 1928 στη Σχολή Καλών Τεχνών και από το 1931 ως το 1935, μαθήτευσε στο εργαστήριο ζωγραφικής του Παρθένη και χαρακτικής του Κεφαλληνού.  Αργότερα πήγε για επιμόρφωση στο Λονδίνο και στο Παρίσι. Σταδιοδρόμησε ως καθηγητής σχεδίου και διακοσμητικής στην Παπαστράτειο Σχολή, στο Κολλέγιο Θηλέων Ελληνικού και στο Κολλέγιο «ΑΝΑΤΟΛΙΑ» Θεσσαλονίκης. Συγχρόνως ασχολούνταν με τη ζωγραφική και τη χαρακτική. Οργάνωσε τρεις ατομικές εκθέσεις, μεταξύ τον οποίων και αυτήν το 1978 στην Αλεξανδρούπολη. Συμμετείχε με έργα του σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και σε εκδηλώσεις που οργάνωναν οι καλλιτεχνικές ομάδες «Ελεύθεροι καλλιτέχνες», «Εργαστήρι» και «Στάθμη» τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, ενώ το 1956 δημοσίευσε τη μελέτη «Οι τρόποι χαρακτικής και η ιστορία τους».
Κορυφαία δημιουργία του, που τον ανέδειξε ως έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες χαράκτες, είναι οι 21 ξυλογραφίες με τις με τις 20 Μονές του Αγίου Όρους και το Πρωτάτο, τις οποίες εξέδωσε το 1982 σε πολυτελές λεύκωμα η Εθνική Πινακοθήκη. Για το ίδιο έργο του τον βράβευσε το 1983 η Ακαδημία Αθηνών.     Έχοντας τιμηθεί με πολλές διακρίσεις και βραβεία και με έργα του να κοσμούν πολλές πινακοθήκες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ο Γεώργιος Μόσχος πρόσφερε πολλές και πολύτιμες υπηρεσίες στη γενέτειρά του, και ιδιαίτερα κατά τον εορτασμό των 100 χρόνων από την ίδρυση της (1878- 1978). Είναι αυτός που σχεδίασε το σύμβολο της Αλεξανδρούπολης, έναν συνδυασμό του φάρου και του μητροπολιτικού ναού του Αγίου Νικολάου. Για την προσφορά του προς αυτήν ο Γεώργιος Μόσχος, που πέθανε το 1990, τιμήθηκε με το αργυρό Μετάλλιο της πόλης.

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

1348 - Απογραφή στο Άγιο Όρος το 1881


Στο αξιόλογο blog ΔΟΥΜΠΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ δημοσιεύεται η απογραφή που έγινε το 1881/82 στα σαντζάκια (νομούς) Θεσσαλονίκης, Σερρών και Δράμας τα οποία ανήκαν στην περιφέρεια (βιλαέτι) Θεσσαλονίκης.
Στα πλαίσια του φορολογικού προγραμματισμού του το οθωμανικό κράτος, κυρίως στα τελευταία χρόνια της αυτοκρατορίας, προέβη στην απογραφή του πληθυσμού προκειμένου να διαπιστώσει τις οικονομικές του δυνατότητες. Η πρώτη οργανωμένη απογραφή πληθυσμού έγινε από τον σουλτάνο Mahmud II μεταξύ των ετών 1830-1838 και περιέλαβε δέκα βιλαέτια. Στη συγκεκριμένη απογραφή καταγράφηκε μόνο ο ανδρικός πληθυσμός.
Στις επόμενες απογραφές μετά το τανζιμάτ, γινόταν απογραφή του συνολικού πληθυσμού συμπεριλαμβανομένων και των γυναικών. Τα αποτελέσματα της απογραφής του 1881/82 στο σαντζάκι της Θεσσαλονίκης θα παρακολουθήσουμε παρακάτω. (κλικ στη φωτογραφία)

Στον καζά (επαρχία) του Αγίου Όρους καταγράφηκαν 4.195 Έλληνες, 2.251 Σλάβοι, 57 μουσουλμάνοι και 137 άλλοι ξένοι, συνολικά 6.640 κάτοικοι.

 
Τα στοιχεία προέρχονται από το άρθρο του Κεμάλ Καρπάτ
Ottoman population records and the census of 1881-82-1893

Nüfus tezkeresi
Πιστοποιητικό απογραφής πληθυσμού


Σχετικά:

1347 - Διαρκώς συμβαίνουν στη ζωή μας απρόοπτα


Γέροντας Αμιλιανς
Σιμωνοπετρίτης
Ἔχουμε ἀδιαλείπτως ἕναν πειρασμὸ μπροστά μας.
Διαρκῶς συμβαίνουν στὴν ζωὴ μας ἀπρόοπτα.
Ἔρχεσαι στὸ μοναστήρι γιὰ νὰ βρὴς πνευματικὴ ζωή, καὶ συναντᾶς κακούς. Εἶναι ἀπρόοπτο.
Ζητὰς κελλὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ μοναστηριοῦ ποὺ δὲν ἔχει ὑγρασία, τ ποκτς, διαπιστώνεις μως τι θάλασσα σο προκαλε λλεργία, πότε δν μπορες ν χαρς οτε τν μέρα οτε τν νύχτα. μέσως θ σο π λογισμός, σήκω ν φύγης. Εναι πρόοπτο.
Σ πλησιάζω μ τν δέα τι εσαι καλς νθρωπος κα βλέπω τι εσαι νάποδος. πρόοπτο.
Παρουσιάζονται συνεχς πρόοπτα νώπιόν μας, διότι χομε θέλημα κα πιθυμίες.
Τ πρόοπτα εναι ντίθετα πρς τ θέλημα κα τν πιθυμία μας, γι' ατ κα μς φαίνονται πρόοπτα, στν οσία μως δν εναι.
Διότι νθρωπος πο γαπ τν Θεν προσδοκ τ πάντα κα λέγει πάντοτε «γενηθήτω τ θέλημά Σου».
Θ ρθη βροχή, λαίλαπα, χαλάζι, κεραυνός; «Εη τ νομα Κυρίου ελογημένον».
πειδ ατ κοστίζουν στν σαρκικότητά μας, γι' ατ μες τ βλέπομε ς πρόοπτα.
Γι ν μν ταράσσεσαι λοιπν κάθε φορ κα στεναχωριέσαι, γι ν μν γωνις κα προβληματίζεσαι, ν τ περιμένης λα, ν μπορς ν πομένης τι ρχεται.
Πάντα ν λές, καλς λθες ρρώστια, καλς λθες ποτυχία, καλς λθες μαρτύριο.
Ατ φέρνει τν πραότητα, νευ τς ποίας δν μπορε ν πάρχη καμία πνευματικ ζωή.

Γέροντας Αμιλιανς Σιμωνοπετρίτης