Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

1590 - Η μανία του καινούργιου, του Μοναχού Μωυσή


Ο Γνωστός καθηγητής κ. Χ. Γιανναρς μήπως γέρασε ρκετά; Μήπως σθενε σοβαρά; Γιατί θορυβε, πρωτοτυπε, κατακρίνει καί καταδικάζει τούς πάντες καί τά πάντα συνεχς; Εναι γνώστης τν πάντων, σοφός κριτικός καί ναδιοργανωτής τς κοινωνίας; Εναι θεολόγος φιλόσοφος, φιλόλογος, τεχνοκριτικός, κοινωνιολόγος ψυχολόγος καί ψυχαναλυτής; Εναι ποιητής, μουσικός στορικός; Εναι πρωτευουσιάνος ντιεθνικιστής, λόγιος, διανοούμενος, ντικοραϊστής, ντιπαραδοσιακός καί νέος δεολόγος;
Τά παραπάνω ρωτήματα θεσα, γιατί κ. Χ. Γιανναρς σέ ρθρο του πό τόν τίτλο «ποιά τά σημάδια το καινούργιου» στήν φημερίδα «Καθημερινή» τς 17.6.2012, προτείνει εκολα καί νεμπόδιστα νέα πρωτεύουσα το λληνικο κράτους τή Θεσσαλονίκη. λλαγή καί καινούργιο νά εναι καί ,τι θέλει ς εναι.
τσι, λέει, καταργεται τό «κοραϊκό κράτος» καί «ρχαιολατρία τν Δυτικν». Σάν νά κούγεται ραα, μως σφαλς πάρχουν σοβαρές πρακτικές δυσκολίες καί δέν νομίζουμε τι ατό εναι τό κύριο πρόβλημα τς χώρας. χει θήνα τόν Παρθενώνα, χει καί κκλησίες βυζαντινές καί μονές, γίους καί ποιητές, καλλιτέχνες καί συνετούς συγγραφες καί δασκάλους.
Τό καινούργιο κατά τόν πολύ κ. Χ. Γιανναρ θά λθει καί μέ την λλαγή το θνικο μαςμνου, τήν ποία θεωρε «τεράστιας συμβολικς σημασίας». Τί προτείνει ς νέο θνικόμνο; Τόν «τσάμικο» το στιχοπλόκου Ν. Γκάτσου μέ μουσική το γνωστο Μ. Χατζηδάκη. , χι. Κάθε λλαγή γιά καινούργιο δέν φέρνει τό ναμενόμενο ασιο ποτέλεσμα. Παλαιότερες λλαγές φεραν τήν σημερινή χρεωκοπία. κριτικός τς ποιήσεως κ. Χ.Γ ναφέρει πώς εναι μέτριο στοιχούργημα το Δ. Σολωμο καί ναφέρεται μόνο στην πελευθέρωση το 1821. Τό λεξιλόγιό του, λέει, εναι φηρημένο καί νοσιαρχικό. μουσικός Ν. Μάντζαρος κρίνεται τι παρασύρθηκε πό τόν ντυπωσιασμό καί τόν παρχιωτικό θνικισμό. κ. Χ.Γ. θίγει βάναυσα τήν θνική Παλιγγενεσία, τά θεμέλια το πελευθερωμένου λληνικο θνους. Προσβάλλει τόν θνικό μας ποιητή.
ποτελε τόλμη, θάρρος, θράσος, γνοια, ταν συγκρίνεται ξοχος Δ. Σολωμός μέ τόν στιχουργό Ν. Γκάτσο. Ν φήσουμε τόν κλασικό συνθέτη Ν. Μάντζαρο καί νά προτιμήσουμε τόν λαφρολαϊκό Μ. Χατζηδάκη. ς πάρουμε κι να μπουζουκοτράγουδο σπάζοντας πιάτα.
κ. Χ.Γ. ποστρέφεται καί ερωνεύεται τόν διακοσίων τν θνικό μνο, γιατί εναι θνικιστικός. Δέν θελε τή δημιουργία λευθέρου λληνικο κράτους; Γιά τό οκτρό σημερινό κατάντημα τς λλάδας φταίει γνωστός θνικός μνος καί λλαγή του θά διόρθωνε τά πάντα μέσως; Πρόκειται σφαλς γιά λισθηρό κι πικίνδυνο δεολόγημα, ο συνέπειες το ποίου θά ταν καταστροφικές, γιά τόν οκουμενικό λληνισμό. κ. Χ.Γ. μέ τίς γραφές του ατές παξιε τή θυσία τν ρώων καί τν μαρτύρων. Μήπως λοι ατοί κυκλοφοροσαν μέ ψυχολογική ξυπασιά καί «παρχιωτικό θνικισμό»; Πολλοί θυσιάσθηκαν προσευχόμενοι καί ψάλλοντας τόν θνικό μνο δυνατά καί δακρύζοντας ρθιοι, σέ στάση προσοχς. ταν νόητοι, νώριμοι, συναισθηματικοίκαί νειροπόλοι; Ατν θυσία δωσε τήν λευθερία, στε νά γράφουν σήμερα κάποιοι νετα στό γραφεο τους τίς φαντασίες τους; πορ, γιατί κανείς δέν ντιδρ σοβαρά σέ λα ατά;
κ. Χ.Γ. μπορε νά γράφει ,τι θέλει. Δέν πείθει καί δέν πηρεάζει πλέον κανένα. μεινε μόνος. Κανείς δέν εναι ποχρεωμένος νά τόν κολουθε. νας λόγιος νδρας δέν μπορε νά εναι μπαθής, ξύς καί πάντοτε λίαν αστηρός κριτής καί πόλυτος δικαστής. Μάλιστα τόν χρησιμοποιον κι πικαλονται κάποιοι σύγχρονοι κκλησιομάχοι. Σέ μέρες κρίσεως ο σοβαροί λόγιοι χουν την ποχρέωση νά καταθέτουν νηφάλια τή γνώμη τους, μήπως καί βοηθήσουν τήν ταλαίπωρη πατρίδα μας. χι νά ρίχνουν λάδι στή φωτιά, νά σφυρίζουν διάφορα, νά μιλον περί νέμων καί δάτων και νά προτείνουν φαιδρές νεδαφικότητες. νας σύγχρονος συγγραφέας στό νδιαφέρον βιβλίο του « προδοσία τν διανοουμένων» ναφέρει πώς ο πνευματικοί νθρωποι φείλουν ν ποφεύγουν τήν καταφρόνηση, τίς κρότητες, τά μίση καί τίς μμονες δέες. ς προσφέρουν κάτι θετικό στόν προδομένο λαό. κ. Χ.Γ. βοηθ στην παροσα κρίση μέ τό νά προτείνει λλαγή πρωτεύουσας κι θνικο μας μνου; Τό πρόβλημα τς λλάδος, τχουμε ξανατονίσει, εναι καθαρά πνευματικό. Ο κάθε λλαγές δέν βοηθον πάντοτε θετικά. Τό πάθος γιά τό πρωτοποριακό, τό καινοτόμο, τό μεταρρυθμιστικό καί τς συνεχος λλαγς, γιά κάθε καινούργιο εναι μλλον μία πάτη. πίστη, γλσσα, στορία εναι μία πλούσια, ζωντανή και κένωτη παράδοση. κάθε λλαγή θέλει φειδώ, γνώση, μελέτη, προσοχή, σεβασμό, τέχνη καί τρόπο. Νά μέ συγχωρέσετε παρακαλ, γιατί χρησιμοποίησα πό πόνο λέξεις, πού δέν συμπαθ, για να λικιωμένο καθηγητή, πού νέοι διαβάζαμε τά βιβλία του…

Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 20/7/2012

1 σχόλιο:

  1. Πες τα Χρυσοστομε..... Η καταπιεση που δεχθηκε απο μικρος ο Γιανναρας απο τις θρησκευτικες οργανωσεις καθως και η αποτομη αποδεσμευση του αργοτερα απο αυτες που μαλλον σε πνευματικη και ηθικη ασυδοσια τον οδηγησαν, τον μωραναν για να λεει κατι τετοια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή